7. Shih Tzus Have Exceptionally Beautiful Coats. According to the American Kennel Club, the Shih Tzu comes in different colors and markings: gray, white with brown, black, gold, liver brown, red, or a combination of two or three colors. These dogs commonly have a darker brown on their shoulders and between their armpits.

Często kontaktują się ze mną osoby zachwycone długowłosymi pięknościami, które spotkały na wystawie, zobaczyły w magazynie czy na stronach hodowli shih tzu. Zakochują się od pierwszego wejrzenia w wypielęgnowanych psach o błyszczącym, długim, jedwabistym włosie, wesołym spojrzeniu i szerokim uśmiechu. Do głowy im nawet nie przyjdzie, że puchata kuleczka, którą chcą zabrać do domu, kryje w sobie także ciemną stronę mocy. Chrapiący rzep Shih tzu jest w domu na ogół cichy i spokojny, a jego ulubione zajęcie to sen, choć zdarzają się też przedstawiciele rasy cierpiący na ADHD. Jednak bez względu na temperament każdy uwielbia być bardzo blisko właściciela. Kiedy będziesz pracował, położy się pod biurkiem, na twoich stopach i będzie chrapał w najlepsze (a sypia dość głośno, więc przydadzą się stopery do uszu). Gdy usiądziesz przed telewizorem, przytuli się w oczekiwaniu na pieszczoty. A kiedy wstaniesz, pobiegnie za tobą. Gdy leżąc w ciepłej kąpieli, podniesiesz powieki, napotkasz smutny wzrok pupila, zdający się pytać, czy na pewno nie może wskoczyć do wanny. Żywy mop Ale życie z psem nie polega na wylegiwaniu się na poduchach. Po słodkim leniuchowaniu przychodzi pora na spacer. I wtedy zaczynają się schody, bo twoja przytulanka zamienia się nagle w żywego mopa. Latem zbiera co bardziej czepliwe trawy, liście i gałązki. I nawet stylowe kozaczki czy markowy ciuszek nie zawsze pomogą. Pies bada wszak otoczenie za pomocą nosa, a ochraniacza na mordkę shih tzu jeszcze nikt nie wymyślił. Z kolei w deszczowe dni, na których brak w Polsce nie narzekamy, na pewno nieraz pożałujesz, że nie kupiłeś nagiego peruwiańczyka. Włochaty, nisko zawieszony shih tzu przyniesie do domu tony błota i zaraz będzie trzeba myć podłogę. Ale to nie wszystko! Jeśli potrafisz się sklonować, drugie „ja” bardzo ci się przyda, bo jednocześnie musisz się zająć także psem – wytrzeć, rozczesać, wysuszyć. A czasem nawet od razu włożyć do wanny. Jeśli zostawisz go samemu sobie, ubłocone podłogi będą najmniejszym problemem. Owszem, pies w końcu wyschnie (po kilku godzinach), błoto częściowo odpadnie, ale jego resztki będą się wysypywały z gęstwiny włosów stopniowo i znajdą się wszędzie – w kuchni, w salonie, na kanapie, w pościeli. W dodatku, kiedy przyjrzysz się uważnie, zauważysz we włosach także… kołtuny. A to już zapowiedź dłuższego i bardziej żmudnego zajęcia. Kosztowny kosmita Kupując psa tej rasy (szczególnie jeśli chcesz, by miał długi włos), zapomnij o błogim lenistwie. Nie obejdzie się bowiem bez cotygodniowych kąpieli połączonych z innymi zabiegami pielęgnacyjnymi. Czasem będziesz miał wrażenie, że kupiłeś kaczkę, nie psa – tak długo będziecie się taplać w wodzie. Poza tym między kąpielami trzeba będzie dokładnie rozczesywać eleganta. A jeśli planujesz wystawy, zakładać także papiloty, w których podopieczny będzie wyglądał jak kosmita i sąsiedzi będą pytać, czy wylądowało u was UFO. A to i tak najmilsze, co możesz usłyszeć. Do codziennych obowiązków będzie należało już nie tylko przygotowanie obiadu i pomoc dzieciom w lekcjach, ale także przemywanie psu oczu, pielęgnacja jego wąsów i wiązanie szampony i odżywki (a tylko takie wchodzą w grę, jeśli chcesz mieć pięknego shih tzu) będą kosztować więcej niż twoje własne i zajmą co najmniej tyle samo miejsca na półce. Bo ten mały pies nie jest tani, choć zjada niewiele i rzadko bywa u weterynarza. Co zaoszczędzisz na karmie i lekach, wydasz na pielęgnację – to pewne. Dlatego właśnie większość czworonogów niewystawowych wcześniej czy później trafia pod maszynkę. Z krótką fryzurką wygodniej. Szczególnie… właścicielowi. Krótkonosy poduszkowiec Shih tzu ma tendencję do tycia, więc nie może całe życie leżeć i pachnieć. Choć sportsmena z niego nie zrobisz, to jak każdy pies potrzebuje on ruchu. Nie nadaje się jednak do ćwiczeń wymagających dużego wysiłku, więc jeśli szukasz czworonoga do biegania przy rowerze czy na torze agillity, spraw sobie inną rasę. Krótki nosek i trudności z oddychaniem nie sprzyjają takim harcom. Zdarzają się jednak shih tzu, które lubią beztroskie szaleństwa z kumplami. W mgnieniu oka potrafią się zmienić z leniwego poduszkowca w latający dywan. A ile czasu właściciel poświęci potem na doprowadzenie psa do porządku, to już jego sprawa. Shih tzu będzie sobie w tym czasie drzemał, a ty człowieku siedź i rozsupłuj włoski, wyciągaj gałązki, nakładaj odżywki… Cierp ciało, jak ci się długowłosego psa chciało. Niezależny chińczyk Podczas spacerów shih tzu powinny się poruszać na smyczy. Ale nie obawiaj się, nie są tak silne, żebyś musiał brać lekcje fruwania, jak w wypadku niektórych większych ras. Problem w tym, że są to psy niezależne. Zdarza im się ogłuchnąć, kiedy mają coś ważnego do załatwienia. A „ważne” może być wszystko – i odczytywanie informacji zostawionych przez inne czworonogi na trawniku, i zapoznanie się z pszczółką zapylającą maki, i zabawa z kolegą ważącym dobrą tonę… Jeśli shih tzu w ogóle zareaguje wtedy na wołanie, to z demonstracyjnym ociąganiem. Wychodzi z niego wówczas cała duma odziedziczona po chińskich przodkach. Ty możesz wyjść z siebie i stanąć obok, a pies spojrzy tylko leniwie na twoje wyczyny, po czym wróci do swoich spraw. W najlepszym wypadku ze stoickim spokojem, ale obrażony na amen, zacznie iść w twoim kierunku. Wolno, dostojnie, zatrzymując się co krok, żeby powąchać kwiatki albo posłuchać, co w trawie piszczy… On ma czas… Tak, shih tzu to rasa bardziej wymagająca, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Ale wiadomo przecież, że jeśli chcemy mieć czworonożnego przyjaciela, niezależnie od rasy lub jej braku, musimy znaleźć dla niego czas. A zalety shih tzu zdecydowanie przewyższają jego wady. Poza tym dobry hodowca umie poradzić, co robić, aby pielęgnacja pupila nie stała się koszmarem, a motywami przewodnimi życia z shih tzu były radość i szczęście. Autor: Anna Woźniak

31 sierpnia 2019 | napisane przez STACY standardowe i imperialne psy Shih Tzu są takie same rasa, a jednak są inne. być może słyszałeś termin „imperial” używany na określenie psa Shih Tzu i myślałeś, że to tylko część ich imienia., ale faktem jest, że istnieje duża różnica między tymi dwoma. więc czym jest standardowy Shih Tzu vs. Imperialny Shih Tzu? Standardowe Shih Tzu są członkami rasy czystej krwi, które mają około 9 do 16 funtów. Imperial Shih Tzu to psy, które są hodowane na wiele sposobów, aby celowo uczynić je mniejszymi niż standard rasy. Imperial Shih Tzu są również znane jako „filiżanki”, ponieważ niektóre z nich są tak małe, że mogą dosłownie zmieścić się w dużej filiżance., Jeśli szukasz czystej rasy Shih Tzu, to standardowy Shih Tzu jest jedynym psem, który zmieści się w rachunku. hodowcy Imperial Shih Tzu wykonali świetną robotę przekonując ludzi, że te psy są ekskluzywne i rzadkie. czym różni się Imperial Shih Tzu od standardowego Shih Tzu? możesz ulec pokusie, jak wiele osób, aby kupić miniaturowego Shih Tzu, wierząc, że jest to dokładnie ten sam pies, co czystej krwi w drobnym, drogocennym opakowaniu., podczas gdy oba psy mają wiele podobieństw, Imperial Shih Tzu mają kilka krytycznych różnic, które należy Poważnie Rozważyć. przede wszystkim główną różnicą jest oczywiście ich wielkość. Standardowe Shih Tzu mają od 8 do 11 cali wzrostu i od 9 do 16 funtów. Imperial Shih Tzu może być tylko nieco mniejszy lub ważyć mniej niż pięć funtów! prowadzi to do bardzo znaczącej różnicy między tymi dwoma typami psów., małe cesarskie Shih Tzu są podatne na poważne problemy zdrowotne i osłabienie ze względu na ich mały rozmiar. jest to szczególnie ważne dla tych psów, które są hodowane do wzrostu nie większego niż 5 funtów. Standardowe psy Shih Tzu, dla porównania, są uważane za solidne i w miarę zdrowe psy., chociaż Standardowe Shih Tzu są podatne na kilka warunków zdrowotnych, w tym dysplazji stawu biodrowego, zwichnięcia rzepki, zapadnięte tchawicy i problemy z oddychaniem, a także szereg problemów oczu, uszu i zębów, nie oznacza to, że wszystkie Shih Tzu będzie te problemy. oznacza to po prostu, że rasa zwykle widzi więcej tych problemów niż inne warunki., w cesarskim Shih Tzu, jednak te problemy zdrowotne są bardziej prawdopodobne i być bardziej widoczne ze względu na mały wzrost psa, mniejsze kości i słabsze ciała. te problemy zdrowotne niekoniecznie są prawdziwe dla wszystkich imperialnych Shih Tzu. istnieją pewne imperialne Shih Tzu, które mogą być nieco poniżej standardowej wagi rasy 9 funtów. te psy nadal można znaleźć w dobrym zdrowiu i żyć średnia życia standardowego Shih Tzu, który wynosi około 12 do 16 lat., problem złego stanu zdrowia staje się problemem w przypadku stosowania niewłaściwych metod hodowli. to kolejna różnica między imperialnym a standardowym Shih Tzu-jak są hodowane. Standardowe psy rasy Shih Tzu są wyhodowane przez skrzyżowanie dwóch rasowych, zdrowych psów rasy Shih Tzu. psy te są hodowane zgodnie ze standardami rasy Shih Tzu ustalonymi przez American Kennel Club (AKC). AKC nie uznaje cesarskiego Shih Tzu za prawdziwego psa., imperialne Shih Tzu są hodowane tak, aby były mniejsze od standardu rasy. niekoniecznie jest to złe, jeśli odbywa się to w sposób etyczny. głównym problemem są hodowcy, którzy dążą do mikro-mini szczeniąt lub psów, które przychodzą w pięć funtów lub mniej. te biedne szczeniaki, choć bardzo słodkie, są najprawdopodobniej przeznaczone na przyszłość licznych wizyt i problemów weterynarza., te warunki zdrowotne oznaczają, że właściciele mogą prawdopodobnie liczyć na ogromną kolekcję rachunków za weterynarza. wysoki koszt opieki, w połączeniu z faktem, że te psy mogą kosztować od $2,000 do $3,000, zrobić Imperial Shih Tzu dość mocny (i ryzykowne) inwestycje w psiej Towarzystwa. Standardowy Shih Tzu dla porównania, nie będzie miał w pobliżu tej samej kwoty kosztów opieki weterynaryjnej, z wyjątkiem żadnych wyjątkowych problemów zdrowotnych, a Zwykle zapłacisz około $750 za Standardowy Shih Tzu., biorąc pod uwagę wysoką cenę, jaką możesz zapłacić za te małe psy, to raczej dziwne, że nie są one uznawane za prawdziwą rasę psów. dlaczego Imperialny Shih Tzu nie jest uznawany za rasę psów? American Kennel Club i American Shih Tzu Club nie uznają cesarskiego Shih Tzu za członków rasy Shih Tzu, ponieważ te małe psy spadają poniżej standardowego wzrostu i wagi dla średniej rasy., Imperial Shih Tzu nie są uznawane za odrębną rasę psów głównie ze względu na fakt, że są one wynikiem niewłaściwych metod hodowli lub nawet ewentualnych wcześniej istniejących problemów zdrowotnych. słowo imperial w rzeczywistości w tym kontekście oznacza po prostu, mały. nie ma takiej rasy jak Cesarski Shih Tzu. jeśli zdecydujesz, że chcesz dodać cesarskiego Shih Tzu do swojej rodziny, a może już spotkałeś takiego, który skradł twoje serce, AKC sugeruje, abyś znalazł renomowanego hodowcę., uważaj na hodowców, którzy tworzą mini szczenięta, mając do czynienia z chorymi psami, które mają już kilka problemów zdrowotnych, lub co gorsza, niektórzy hodowcy, którzy celowo wprowadzają specyficzny gen, który powoduje karłowatość. hodowcy ci stworzyli cały rynek „luksusowych szczeniąt”, które stały się podstawą torebek gwiazd. te szczeniaki są często traktowane bardziej jak moda lub futrzany dodatek niż jako zwierzę domowe., nie można zaprzeczyć, że te miniaturowe psiaki są urocze, ale ważne jest, aby dokładnie wiedzieć, jak są hodowane. dlatego zrób swoje badania i znajdź wykwalifikowanego hodowcę. niektóre imperialne Shih Tzu są hodowane tak, aby były mniejsze, po prostu łącząc dwa zdrowe szczenięta z różnych miotów. Inne Imperiale to psy, które zostały odpowiednio wyhodowane z dwóch ras Shih Tzu, ale ważyły poniżej 9-funtowego standardu i dlatego nie mogą być uważane za standardowe Shih Tzu., w takich przypadkach psy mogą nie być zbyt daleko od standardu rasy. Shih Tzu, które ważą około 7 lub 8 funtów, choć nie są uważane za czystej krwi, nadal mogą być bardzo wytrzymałe i nie prezentują takiej samej liczby problemów zdrowotnych, jak ich odpowiedniki w filiżance. jeśli chcesz mniejszego Shih Tzu, psy, które ważą bliżej tego 7 lub 8-funtowego znaku będą najlepszym wyborem dla zdrowego i etycznie hodowanego psa., nie ma nic złego w wyborze cesarskiego Shih Tzu jako następnego zwierzaka, ale ważne jest, abyś w pełni zbadał hodowcę, którego będziesz używać. standardowe i imperialne Shih Tzu mogą być wspaniałymi psami, ale Twoim obowiązkiem jest wiedzieć, skąd pochodzi twój nowy szczeniak, jego historia i rodowód. unikaj „przydomowych hodowców”, którzy chcą szybko zarobić i handlować małymi Shih Tzu jako zwierzęta wysokiej klasy., te mikro-dog Puppy mills są niefortunnym wynikiem nieuczciwej, nieetycznej hodowli i wprowadzają ludzi w błąd, aby uwierzyć, że Imperial Shih Tzu są ekskluzywną i prawdziwą rasą psów. faktem jest, że taka rasa nie istnieje. po więcej ciekawostek na temat kochanego Shih Tzu koniecznie zajrzyj na resztę naszego bloga!, jeśli rozważasz dodanie Shih Tzu do swojego domu, na pewno znajdziesz wszystko, co musisz wiedzieć, aby być przygotowanym na nowego futrzastego przyjaciela, właśnie tutaj! możesz je polubić Home „ shih tzu info „ standard vs. Imperial

7 curiosidades sobre o cachorro de raça Shih Tzu. 1) O nome “Shih Tzu” tem origem chinesa e significa “cão leão”. 2) A raça de cães Shih Tzu foi muito popular durante a Dinastia Ming, na China, e também era considerada sagrada pelos monges tibetanos. 3) Muitos confundem o Lhasa Apso e o Shih Tzu.

wysokość 9-10,5 cala waga 9-16 funtów długość życia 10-18 lat rozmiar rasy mały (0-25 funtów) dobrze z dziećmi seniorami psami kotami rodziny temperament przyjazny wychodzące zabawne inteligencja wysoki wylewana kwota normalny potrzeby ćwiczeń lo w poziom energii spokój poziom szczekania często ilość śliny niska grupa rasowa zabawka długość/tekstura płaszcza długi kolory brązowy / czekoladowy / wątrobiany czerwony złoty / żółty czarny niebieski biały wzory dwukolorowy pręgowany inne cechy wymaga intensywnej pielęgnacji polowanie na zdobycz przyjazne dla mieszkania dobre za pierwszym razem właściciele zwierząt domowych Shih tzu to odwiecznie popularna rasa psów, szczególnie dla tych, którzy szukają zwierzaka. z dobrym wyglądem. Ich długie, piękne płaszcze i urocze twarze przyciągają wzrok wszędzie, a shih tzu zachwycają ich uwagą. Ale nie tylko są łatwe dla oczu; te szczenięta też będą szarpać za struny twojego serca. Shih tzu są bardzo lojalne i obdarzają swoich właścicieli ogromną sympatią. Dosłownie doskonalili rolę psa na kolanach od ponad tysiąca lat. Ich imię można przetłumaczyć jako „mały lew” — ukłon w stronę ich starożytnego chińskiego dziedzictwa, ale mylące określenie delikatnego psiaka — i mają też wiele innych przezwisk: „pod- pies stołowy, pies fu, pies szokowy, pies z rękawami, pudel tybetański i pies z twarzą chryzantemy dzięki unikalnemu futerkowi, które ma wygląd płatków kwiatów. Shih tzu jest wesołe i zabawne, ale będzie wymagało sporo Twojej uwagi — i upewnij się, że ją zapewnisz. „Mogą być słodkie i miłe lub radosne i niegrzeczne” – mówi Pam Nichols, DVM, prezes-elekt American Animal Hospital Association. „Ogólnie są szczęśliwi i lepiej się zachowują, gdy są dobrze uspołecznieni”. Ich przyjazne nastawienie i królewski wygląd w połączeniu z możliwością dostosowania do nawet najmniejszych przestrzeni życiowych sprawiają, że są bardzo popularnym towarzyszem. Wygląd Shih tzu to wytrzymała rasa zabawkowa, ważąca od 9 do 16 funtów. Są najbardziej znane ze swojego długiego, jedwabistego, luksusowego podwójnego płaszcza, który można znaleźć w 14 różnych kolorach – w tym czarnym, czarnym i białym, szarym i białym oraz czerwonym i białym – oraz w trzech różnych oznaczeniach. Większość shih tzu ma również małą białą plamkę na czole, zwaną „Gwiazdą Buddy”, która jest bardzo ceniona. Shih tzus mają wyjątkowe uśmiechy dzięki przodozgryzowi. Dolna szczęka shih tzu jest tylko szersza niż górna, więc ich górne zęby wgryzają się w dolne zęby, gdy usta są zamknięte. A włosy na ich twarzach rosną we wszystkich kierunkach, łącznie z pyskiem, i muszą być często czesane, żeby nie wisiały im przed oczami. Ze względu na ich królewskie dziedzictwo — chińska rodzina królewska trzymała te psy jako towarzyszy — shih tzu nosi się z wielką dumą. Niektórzy mówią, że są nawet nieco aroganccy w swoim chodzie: głowa trzymana wysoko, a ogon zakrzywiony nad grzbietem. Temperament Drogą do serca shih tzu jest hojna uwaga. I nigdy nie są szczęśliwsi niż siedząc na Twoich kolanach. Wyhodowane jako przyjazny towarzysz – nie istnieją żadne instynkty łowieckie, pasterskie ani stróżujące – shih tzu po prostu chcą być blisko swoich właścicieli. I chociaż początkowo mogą szczekać na nowych ludzi, shih tzu szybko zaprzyjaźniają się ze wszystkimi, których spotykają. Pomiędzy ich wspaniałym wyglądem a postawą „patrz na mnie i mnie kochaj”, przyciągają uwagę wszędzie, gdzie się udają. Nic dziwnego, że tak wielu ludzi pociąga ich towarzyska osobowość. Potrzeby życiowe Shih tzu są kochające i czarujące dla wszystkich członków rodziny. Są szczególnie czułe i posłuszne w stosunku do dzieci, jeśli są odpowiednio przeszkolone. Jak w przypadku każdej rasy, pamiętaj o uspołecznieniu swojego shih tzu i upewnij się, że dzieci w twoim gospodarstwie domowym wiedzą, jak obchodzić się z tymi małymi psami, aby miały szczęśliwy związek. Dzieci muszą uważać, aby nie nosić jej ze sobą ani nie szturchać jej wystających oczu. Shih tzus pokojowo koegzystują z kotami i innymi psami. A ponieważ zostały wyhodowane, aby spędzać dzień w murach pałacu, shih tzu są idealne dla mieszkańców mieszkań lub innych domów bez dużej przestrzeni na zewnątrz. Tak długo, jak mogą być blisko swojego właściciela, shih tzus są szczęśliwe wszędzie. Z uwagi na obfitą sierść i płaski kształt twarzy, shih tzu są podatne na udar cieplny, więc upewnij się, że masz miejsce, w którym mogą się ochłodzić, gdy temperatura wzrośnie. Chętnie wygrzewają się na wietrze wentylatora i zdecydowanie doceniają klimatyzację. Płaszcze shih tzus również uniemożliwiają im dobre pływanie, więc nie oczekuj, że wskoczą do wody, aby się ochłodzić. Jednym z frustrujących dziwactw, na które należy zwrócić uwagę, jest skłonność shih tzu do jedzenia własnych (lub innych zwierząt) kału. Nie pozwól, aby stało się to nawykiem. Obserwuj uważnie swojego szczeniaka podczas spacerów lub w psim parku i od razu posprzątaj jego kupę. Ponieważ uwielbiają swoich właścicieli tak bardzo, shih tzus uwielbiają być noszone. Ale upewnij się, że trzymasz je bezpiecznie — zwykle są ciężkie z przodu — i nie pozwól im skakać. Próbują również skakać z mebli, co może prowadzić do obrażeń, w tym wstrząsów mózgu. Opieka Piękno jest wymagające i jest to zdecydowanie prawdziwe, jeśli chodzi o utrzymywanie najlepszego wyglądu płaszcza shih tzu. Aby zapobiec splątaniom, kąp szczeniaka raz w tygodniu, a codziennie szczotkuj (i czesz) jego włosy. Zaczynając, gdy jest szczeniakiem – więc przyzwyczaja się do pielęgnacji – naucz swojego shih tzu leżeć na boku, podczas gdy szczotkujesz jej włosy w częściach. Wybierz szczotkę drucianą z elastycznymi szpilkami, dzięki czemu możesz szczotkować aż do jej skóry. Szczenięta shih tzu mają puszyste futerko, ale w wieku około roku ich sierść stanie się jedwabista. Niektórzy właściciele decydują się na to, aby groomer skrócił fryzurę shih tzu, aby skrócić czas spędzany na strojeniu. Na szczęście nie zrzucają. Jej paznokcie również powinny być przycinane co miesiąc i musisz sprawdzać uszy pod kątem brudu, zaczerwienienia, zapachu lub okazjonalnych włosów rosnących w przewodzie słuchowym — to będzie konieczne oskubane. Spędzisz także czas na czyszczeniu twarzy shih tzu. Podobnie jak bałagan malucha, ich twarze brudzą się podczas jedzenia, a ich oczy często łzawią. Mogą być również podatne na plamy łzowe, gdy włosy wokół oczu przybierają rdzawy odcień. Utrzymuj je w czystości, wycierając twarze ciepłą wodą i miękką szmatką. Innym sposobem na uchronienie oczu przed podrażnieniem jest ciągnięcie włosów na czubku głowy w górny węzeł. Shih tzus doceniają wygląd. Ponieważ twoje shih tzu było hodowane jako towarzysz w domu — i mają krótkie, małe nóżki — wymagają jedynie minimalnego wysiłku fizycznego. Są zadowoleni z krótkiego codziennego spaceru lub dedykowanego czasu na zabawę w pomieszczeniu. Znajdziesz ich wędrujących po domu, bawiących się zabawkami i na pewno ścigających się, by powitać każdego przy drzwiach. Chociaż kuszące jest ciągłe noszenie szczenięcia ze sobą, wpłynie to na zachowanie shih tzu. „Ze względu na ich mały rozmiar, mają tendencję do noszenia i nie są tak często trenowane, więc trudno jest stwierdzić, czy można je licytować”. mówi Nichols. Ona i inni eksperci polecają trening w skrzyniach, który może być szczególnie pomocny podczas podróży z shih tzu. Pamiętaj, aby być konsekwentnym, cierpliwym i używać pozytywnego wzmocnienia podczas szkolenia każdego psa. Mogą być trudne do włamania do domu — może to zająć do 50 powtórzeń, aby uzyskać odpowiednią rutynę nocnika — i prawdopodobnie przez jakiś czas będą wymagały nadzoru w domu. Nie pozwól małej czarodziejce postawić na swoim, ale daj obsypywać ją pozytywnymi opiniami, aby nie było tak frustrujące. Zdrowie Te szczenięta są ogólnie zdrowe, ale tak jak w przypadku każdej rasy istnieją pewne typowe schorzenia, o których powinieneś wiedzieć. Shih tzu czasami radzą sobie z infekcjami ucha, dysplazją stawu biodrowego, zwichnięciem rzepki (zesunięta rzepka), przepukliną pępkową i przeciekiem wrotno-systemowym wątroby (wrodzona wada polegająca na tym, że naczynia krwionośne pozwalają krwi ominąć wątrobę). Ale nie martw się: wszystkie te problemy można leczyć. Shih tzu może nie stracić zębów dziecka przed pojawieniem się zębów stałych, co może wymagać wizyty u weterynarza w celu usunięcia. Ponieważ rasa ma przodozgryz, mogą również mieć brakujące lub nierówne zęby. Ze szczeniakiem shih tzu możesz mieć do czynienia z wieloma wąchaniami, prychaniami i głośnym chrapaniem podczas ząbkowania. Z wiekiem może cierpieć na odwrotne kichanie – świszczący dźwięk, gdy jest nadmiernie podekscytowana – zbyt szybko przełyka jedzenie lub napotyka alergen. Jej wyłupiaste oczy również mogą powodować problemy, w tym zaćmę, postępujący zanik siatkówki, odwarstwienie siatkówki i suchość rogówki. Oczy mogą również ulec zapaleniu w wyniku nadmiernej ekspozycji na powietrze z powodu nieprawidłowego zamykania powiek. Natychmiast skontaktuj się ze swoim weterynarzem, jeśli zauważysz jakiekolwiek problemy z oczami swojego shih tzu. Historia Zagłębianie się w historię shih tzu przypomina małą lekcję historii Azji Wschodniej. Według Klubu Shih Tzu rasa ta pochodzi sprzed co najmniej 1000 lat, a zapisy o psach „pod stołem” pojawiały się w Chinach aż do 8000 lat Uważa się, że były pierwotnie hodowane w Tybecie – niektórzy twierdzą, że przez tybetańskich mnichów a małe psy zostały wysłane do chińskich cesarzy jako prezenty. Uważa się, że Chińczycy następnie wyhodowali je z pekińczykiem i mopsami lub Lhasa apsos, aby stworzyć shih tzu, które znamy dzisiaj. Inne legendy obfitują w królewskie dziedzictwo shih tzu. Podobno w XIII wieku Marco Polo odkrył, że mongolski cesarz Kubilaj-chan trzymał małe „lwi” psy, uważane za shih tzu, z wytresowanymi lwami myśliwskimi, aby utrzymać je w spokoju. (Warto zauważyć, że pekińczyk jest również nazywany po chińsku „psem lwem”.) Istnieją również zapisy, że chińska rodzina królewska trzymała psy podobne do shih tzu podczas dynastii Ming (1368–1644). W 1861 roku shih tzu zyskało jeszcze większy status dzięki cesarzowej wdowie Cixi z Chin. Miała prawdziwą miłość do zwierząt i spędzała dużo czasu na ich hodowli. Mówi się, że podczas jej panowania została obdarowana przez Dalajlamę, parę spektakularnych shih tzu, którzy mieszkali we własnym pałacu i zostali wyszkoleni, by siedzieć i machać, gdy przybyła cesarzowa. Kiedy cesarzowa Cixi zmarła w 1908 roku, hodowla shih tzu prawie się zatrzymała, prawie powodując wyginięcie. Shihtzu przez długi czas były ukryte za murami pałacu i tak naprawdę pojawiły się poza Azją — najpierw w Anglii i Irlandii — pod koniec lat dwudziestych i na początku lat trzydziestych XX wieku. Rasa trafiła do Stanów Zjednoczonych dwie dekady później i została uznana przez AKC w 1969 roku. Ciekawostki Folklor mówi, że Budda podróżował z małym psem uważanym za shih tzu. Pewnego dnia, gdy podróżowali, rabusie zbliżyli się do Buddy, a mały piesek zamienił się w dzikiego lwa, opiekując się rabusiami i ratując życie Buddy. Lew zamienił się z powrotem w małego psa, którego Budda podniósł i pocałował. Wiele shih tzu ma na głowie białą plamę, która podobno oznacza miejsce pocałunku Buddy. Kiedy shih tzu groziło wyginięcie, do odbudowy rasy wykorzystano siedem samców i siedem samic. Dziś każde shih tzu można powiązać z tymi 14 psami. Od dawna popularne w Chinach i Europie, shih tzu zostały przywiezione do Stanów Zjednoczonych w latach 40. i 50. XX wieku przez amerykańskich żołnierzy stacjonujących w Europie. Shih tzu są popularne zarówno wśród członków rodziny królewskiej, jak i celebrytów. Znani właściciele shih tzu to Beyoncé, Bill Gates, Mariah Carey i Nicole Richie.

Shih tzu jest rasą pochodzącą z Tybetu. Psy te zaliczane są do najstarszej rasy wywodzącej się od lhasa apso oraz pekińczyka. W XVI wieku zwyczajowo ofiarowywano go w Chinach każdemu znacznemu gościowi. Wraz z pekińczykiem cieszył się on sympatią cesarskiego dworu. Wśród miłośników psów tybetańskich powstało duże zamieszanie, kiedy w 1930 roku sprowadzono do Anglii psy z Chin, które początkowo uważane były za lhasa apso. Jednak nie sposób było nie zauważyć różnić w kształcie głowy i włosie obu ras. Długo sprzeczano się, czy w przypadku tych psów, zwanych właśnie shih tzu, chodzi o odrębną rasę, czy też o nieco odmiennego lhasa apso. Rację mieli jednak również ci, którzy w tych „chińskich apso” widzieli po prostu apso odbiegające nieco od typu tybetańskiego - sami Chińczycy określają bowiem tego psa mianem „pochodzącego z Tybetu”. W Chinach nadano mu jednak wyraźnie „chińskie” atrybuty, przede wszystkim skrócony nos i przez to bardzo wyraźny przełom pomiędzy kością czołową a nosową, co bardzo upodobniło go do pekińczyka. Dzisiaj trudno w stu procentach stwierdzić, co jest prawdą, a co nie, tym bardziej, że brakuje dokładnych zapisków na ten temat. Pewne jest jednak, że shih tzu, choć uważany dzisiaj za rasę chińską, dużo bliższy jest lhasa apso niż pekińczykowi i że nie można zaprzeczyć ich wspólnemu pochodzeniu. Historia rasy Rasa ta uznawana jest za chińską, tam bowiem odnaleźli ją Anglicy. Trzymane na cesarskim dworze krótkonose psy pekińczyki krzyżowane z ofiarowanymi przez tybetańskich władców psami w typie teriera tybetańskiego, dały w efekcie długowłose i krótkonose. Korzeni rasy należy się więc doszukiwać w Tybecie. Bogaci mieszkańcy stolicy - Lhasa - trzymali w swoich domach dwa rodzaje psów, duże mastify tybetańskie oraz małe, przyjemne pieski "kolanowe". Także Dalajlamowie mieli sporą liczbę małych psów. Ponieważ uważali je za niezwykle cenne, ofiarowywali swoim sąsiednim królom te małe skarby. Jako że były one uosobieniem towarzyszących Buddzie lwów, nazwano je Shih Tzu, czyli lwi piesek. W pałacu cesarzy chińskich prowadzono bardziej fachowy system hodowania psów, mniej spontaniczny. Wszystkie psy były rysowane na specjalnych tabliczkach hodowlanych, na których też zapisywano historie ich hodowli i życia. Sama cesarzowa decydowała o doborze par hodowlanych, a ponieważ psów było zwykle bardzo dużo, do ich obsługi utrzymywano sztab służących, odpowiedzialnych za zdrowie i prawidłową pielęgnacją zwierząt. W różnych czasach panowania chińskich dynastii różne typy psów były preferowane. Raz były to pekińczyki, raz gładkowłose mopsy, a innym razem długowłose shih tzu. Tych ostatnich było najmniej. W 1908 roku, po śmierci cesarza Tzu Hsi tron objął jego syn Pu-Yi, wtedy jeszcze nieletni. Hodowla psów uległa wówczas zaniedbaniu, lecz nie likwidacji. Chińczycy strzegli bardzo zazdrośnie swoich małych przyjaciół, traktując ich jako wysłanników świętego Buddy na ziemi. Pomimo iż wiele psów trafiło do akredytowanych przy dworze dyplomatów, niemożliwe było, aby pekińczyki czy shih tzu opuściły granice Chin. Pomijając kłopoty z przewiezieniem ich drogą morską do innych regionów świata Chińczycy woleliby nakarmić je mielonym szkłem niż pozwolić na profanację. Grupa miłośników cennych zwierząt z dumą zajęła się hodowlą w Pekinie. W 1934 roku powstał Związek Hodowców Psów w tym mieście, a wcześniej jeszcze na wzór zachodni organizowano kilka razy do roku wystawy. W 1938 roku ustalono i ogłoszono chiński wzorzec shih tzu. Gdy w 1939 roku władzę objęli komuniści, przestała istnieć chińska kynologia, a żyjące w tym czasie psy spotkał tragiczny los. Uznano je za przejaw zbytku i zgnilizny typowej dla całego dworu cesarskiego. Chociaż już wcześniej pojedyncze egzemplarze shih tzu dotarły do Norwegii i Anglii, oficjalny ich przyjazd do Europy określa się na rok 1930. Wtedy to panna Hutchins powróciła z Chin do Anglii, przywożąc sześć psów tej rasy. Cztery należały do niej, a dwa do lorda i lady Brownrigg. Obie panie wspólnie zajmowały się hodowlą ukochanej rasy jeszcze w Pekinie. Zachowały się zdjęcia z wystawy pekińskiej, na których pokazują one bardzo ładne i dobrze zbudowane pieski, o uboższej szacie niż to obserwujemy dzisiaj. Rok po powrocie panny Hutchins przyjechali do Londynu lordostwa Brownrigg. Oni także przywieźli ze sobą kilka psów tej rasy, już z własnej, zamorskiej hodowli. Wielką miłośniczką shih tzu była także księżna d'Anjou. Jakkolwiek nie prowadziła ona we Francji systematycznej hodowli, była doskonałą znawczynią i wielokrotnie, proszona o pomoc przez Angielki, służyła swoją radą ekspertki. Angielska hodowla rozwijała się doskonale. Dokonano kilku wymian pomiędzy Francją, Norwegia i Anglią. Podobnie jak wcześniej było z pekińczykami, shih tzu stały się prawdziwą sensacją. Jak przed laty królowa Wiktoria pekińczyka, tak w latach trzydziestych królowa Elżbieta (wówczas księżniczka Yorku) otrzymała w darze shih tzu - Choo Choo. Pomijając mopsa, wszystkie rasy wschodnie wprowadziła do europejskiej kynologii Anglia; miała też decydujący wpływ na ich hodowlę i dyktowała pewne preferowane tendencje. W 1934 roku powstał Klub Apso i Lwich Psów, a w rok później hodowcy założyli już osobny klub dla shih tzu. Popularność rasy rosła błyskawicznie, w 1939 roku zarejestrowane były 183 psy tej rasy. Cały świat zapatrzony na świetnie zorganizowaną kynologię angielską, zwrócił uwagę na nową rasę bardzo szybko. W latach trzydziestych importowano kilka psów do USA, Austrii, Szwajcarii, Szwecji i do Włoch. Jako samodzielną rasę shih tzu został uznany przez AKC (American Kennel Club) dopiero w 1955 r. . Uznanie standardu i przyjęcie do księgi hodowlanej nastąpiło w 1969 r. Halina Janiszewska wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości: Bogusia & Bogdan Lenart "Solaris Avis FCI Shih-Tzu",

skąd pochodzi shih tzu