Inscenizacja z okazji Dnia Dziecka Program inscenizacji przewidziany jest dla klasy liczącej około 26 uczniów. Najlepiej, żeby wszystkie dzieci brały udział. Na scenie stoją wszystkie dzieci i trzymają w rękach chorągiewki państw z różnych stron świata np.: Europa - Polska, Francja, Niemcy, Rosja, Szwecja, Austria, Węgry, Belgia, Włochy, Grecja; Azja - Turcja, Chiny, Japonia, Izrael, Kuwejt; Afryka - Egipt, Zair, Madagaskar, Ghana; Ameryka Północna - USA, Kanada, Kuba, Meksyk; Ameryka Południowa - Kolumbia, Chile; Australia - Australia. Wszyscy: My jesteśmy dzieci, my kochamy słońce, ptaki śpiewające i drzewa szumiące. Dziecko I: Cieszymy się, kiedy mama się uśmiecha, kiedy księżyc w okno zagląda z daleka. Dziecko II: By śpiewały ptaki, by szumiały drzewa, by się można cieszyć, pokoju potrzeba. Na środek wychodzą dzieci - przedstawiciele różnych ras. Polak: Przybyliśmy z różnych stron. Jestem z Polski, z Francji on. Eskimos: Ja z północy zaś przybyłem, stąd, gdzie śniegu srebrny dywan, gdzie dni ciepłych bardzo mało. Eskimosem zwij mnie śmiało. Polak: Witaj bracie skośnooki! Jakie wiodły cię tu drogi? Chińczyk: Kraj mój wielki, ryżem słynie, tam też rzeka Jangcy płynie. Meksykanin: Jestem mały Meksykanin, mam sombrero i mam ponczo. nasze wiejskie gospodarstwo nazywamy swojsko ranczo. Murzyn: Ja przybyłem hen z Afryki, gdzie sawanna i zwierz dziki. Moja skóra jest jak heban, gdyż żar leje się tam z nieba. Razem: Czy w Europie, czy w Afryce- liczysz ty i ja też liczę. Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, na zabawę mamy chęć. Polak: Jak masz na imię Murzynku? Murzyn: Jestem Bambo, czarny Bambo. Dziecko III: Murzynek Bambo w Afryce mieszka, czarną ma skórę ten nasz koleżka. Uczy się pilnie przez całe ranki ze swej murzyńskiej "Pierwszej czytanki." A gdy do domu ze szkoły wraca, psoci, figluje - to jego praca. Aż mama krzyczy: Dziecko IV: "Bambo, łobuzie!" Dziecko III: A Bambo czarną nadyma buzię. Mama powiada: Dziecko IV: "Chodź do kąpieli," Dziecko III: A on się boi, że się wybieli. Lecz mama kocha swojego synka, bo dobry chłopak z tego Murzynka. Szkoda, że Bambo czarny, wesoły nie chodzi razem z nami do szkoły. Wszystkie dzieci śpiewają piosenkę pt.: "Dzieci świata". (Nuty zamieszczone w "Inscenizacje w nauczaniu zintegrowanym", E. Drzał, I. Skibińska- Czechowicz, podkład muzyczny znajduje się na kasecie do tej książki). 1. Polak, Chińczyk, Meksykanin, Słowak, Turek i Indianin, wszyscy klaszczą dziś wesoło, robią wspólne duże koło. Ref. My jesteśmy dzieci świata, choć wyglądem się różnimy, zawsze chętnie i wesoło wspólnie, razem się bawimy. 2. Ja z południa, on z północy, wszędzie dni są, wszędzie noce, gdzie by oczy nie poniosły. wszędzie miasta, wszędzie wioski, Ref. Ten sam. 3. Czarna, żółta, mlecznobiała, każda buzia jest wspaniała, każda buzia uśmiechnięta, tańczą chłopcy i dziewczęta. Ref. Ten sam. Dziecko V: Wszystkie dzieci na całym świecie są takie same - lubią skakać na jednej nodze i lubią zanudzać mamę. Dziecko VI: Wszystkie dzieci na całym świecie, śpiewają wesołe piosenki i byle kamyk, i byle szkiełko biorą jak skarb do ręki. Dziecko VII: Podobno dzieci na całym świecie bywają niegrzeczne czasem, lecz to nie u nas, nie w naszym mieście - to gdzieś za górą, za lasem. Dziecko VIII: Chociaż różna nasza mowa, rozumiemy się bez słowa. Dziecko IX: Chcemy słońca, dni radosnych w dużych miastach, w małych wioskach. Dziecko X: Chcemy marzyć, chcemy śnić, z kwiatów wianki piękne wić. Dziecko XI: Po boisku chcemy biegać i wdrapywać się na drzewa. Dziecko XII: Razem chcemy w piłkę grać, na skakance dziarsko skakać. Dziecko XIII: Jak rozbrykane pasikoniki furkoczą Hani dwa warkoczyki, mienią się w słońcu króciutkie, złote i podskakują tam i z powrotem. Dziecko XIV: W ruchu szalonym wirują drzewa biała sukienka w górę powiewa. Chciał ją motylek żółty dogonić, ale się zmęczył, siadł na jabłoni. Dziecko XV: Spod nóg prędziutko ucieka dróżka a Hania skacze wciąż na paluszkach. Po niebie miga skakanki sznurek. Oj, żeby tylko nie strącił chmurek! Dzieci śpiewają piosenkę pt.: "Skakanka" (w tej samej książce i na kasecie), a kilkoro z nich skacze na skakankach. 1. Już skakanka raźno śmiga, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! Podskakuje z Jolą Iga, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! I hop w górę, hen pod chmury, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! Podskakuje warkocz Miry, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! 2. I już Wasyl i Kiroko, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! Podskakują w takt wysoko, raz, dwa bęc i raz, dwa, bęc! To zabawa jest wspaniała, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! Skaczę ja i Yoko mała, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! 3. Skacze Marcel i Tamara, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! I radosnych dzieci chmara, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! Skacze Ania i Janika raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! A skakanka tylko śmiga, raz, dwa, bęc i raz, dwa, bęc! Dziecko XVI: Jedno z tych, które skakało Oj, zmęczyłem się troszeczkę, więc odpocznę tu chwileczkę. Wezmę blok swój rysunkowy, stworzę obraz kolorowy. Dziecko XVII: I już tęcza różnobarwna świat oplata jak kokarda, są tu kwiaty, są tu drzewa jest tu piękny ptak co śpiewa. Dziecko XVIII: I motylek też tu lata, no i wszystkie dzieci świata. Są radosne, uśmiechnięte, najedzone, wypoczęte. Wszyscy: I życzenie mamy takie, żeby obraz ten wspaniały wszystkie dzieci, oczywiście już codziennie oglądały. Dzieci śpiewają piosenkę pt.: "Kolorowy świat" (w tej samej książce i na kasecie). 1. Świat niech będzie kolorowy, w morzu kwiatów nasze głowy, barwy tęczy dookoła, śpiew słowików niech nas woła. 2. Niech nam szumi gaj zielony, owocami przystrojony, niech serdeczna nić nas złączy, niech zabawa się nie kończy. 3. Dzisiaj tutaj, jutro wszędzie niechaj radość tylko będzie, śmiech radosny, gwar wesoły niech rozbrzmiewa dookoła. Dziecko XIX: Czerwcowa pogoda poziomką pachnąca wiąże dziś dziewczynkom kokardy ze słońca. Dziecko XX: Chłopcom złote żagle napina na chmurze, zaprasza w dalekie, podniebne podróże. Dziecko XXI: I biegnie z bukietem przez ogromny świat - dla każdego dziecka niesie jeden kwiat. Wszystkie dzieci razem: Z okazji Dnia Dziecka życzymy wszystkim dzieciom kolorowych dni, samych 6 w szkole i najlepszych przyjaciół na świecie. Opracowanie: mgr Alicja Reducha

Dzień Nauczyciela w naszej szkole miał w tym roku wyjątkowy charakter - zainaugurowany został projekt Ku przyszłości! Nauczyciele i absolwenci Zespołu Szkół z Oddziałami Sportowymi nr 1 w Poznaniu wzorem osobowym dla młodego człowieka, a szczególnym momentem było odsłonięcie pamiątkowej tablicy poświęconej Grzegorzowi Plurze – zmarłemu w marcu tego roku znakomitemu nauczycielowi, wychowawcy, trenerowi, który na zawsze pozostanie w naszych sercach. Z tego powodu cała akademia utrzymana była w poważnym i doniosłym nastroju. DZIEŃ EDUKACJI NARODOWEJ - SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI ,,MÓJ NAUCZYCIEL - MÓJ MISTRZ" ,,Wszystko, co wielkie, jest wielkie przez serce” [Cyprian Kamil Norwid] NAUCZYCIEL Mam niezwykłą przyjemność, jako przedstawiciel grona pedagogicznego tej szkoły, powitać Państwa na dzisiejszej uroczystości z okazji Dnia Edukacji Narodowej. Serdecznie witamy dyrekcję, nauczycieli, pracowników obsługi oraz zgromdzonych uczniów. W sposób szczególny witamy przybyłych na dzisiejszą uroczystość zaproszonych gości. W szczególny sposób dziękujemy – przybyłym na dzisiejszą uroczystość – nauczycielom, którzy w naszej szkole spędzili wiele lat swojego życia. Niech ten symboliczny kwiatek będzie wyrazem naszej wdzięczności za wiele lat pracy oraz pamięci i sympatii. Piosenka w tle Spotkanie w jakim uczestniczymy jest szczególne. Jego przebieg i kształt powstały z inicjatywy młodzieży, z ich przekonania o tym, że trzeba rozmawiać o autorytecie i doceniać autorytety, z którymi się w życiu spotykamy. W imieniu młodzieży zapraszam Państwa na specjalnie przygotowany na tę okazję montaż słowno - muzyczny. NARRATOR II Z okazji dzisiejszego święta dziękujemy Wam drodzy nauczyciele za poświęcenie, czas i cierpliwość, za cały ogrom przekazywanej wiedzy, pomocne dłonie i za gorące serca. Pięknie napisał Kamil Cyprian Norwid: Wszystko, co wielkie, jest wielkie przez serce. Swoją wdzięczność za trud włożony w nasze wychowanie, za dar nauki i cierpliwe, wspaniałe przewodnictwo na trudnej drodze zdobywania wiedzy, pragniemy wyrazić poprzez program artystyczny, w którym zaprezentujemy Państwu wspomnienia uczniów, nauczycieli i absolwentów naszej szkoły pt.„Mój nauczyciel – mój mistrz” do wysłuchania którego serdecznie zapraszamy. NARRATOR I ,,Uczenie jest niekończącą się podróżą. Uczyć to znaczy mieć wpływ na życie wielu i pomagać w wyciąganiu wniosków z życiowych lekcji. Ale uczyć DOBRZE znaczy umieć wnieść odmianę do życia wszystkich, z którymi się człowiek styka. Uczyć to znaczy być rodzicem, opiekunem, przyjacielem, spowiednikiem, wsparciem, przewodnikiem, mistrzem.. Uczyć to znaczy być czułym, kochającym, silnym, szczodrym dla tych, którzy na tobie polegają; zachęcać i chwalić. Ale uczyć DOBRZE to znaczy wierzyć w to, czego się uczy i w tych, których się uczy. Nauczyciel przez lata dochodzi do opanowania wszystkich tych umiejętności. Ale ci, którzy uczą DOBRZE, widzą, że w podróży przez życie jest więcej rzeczy do poznania i nigdy nie wahają się, by je poznać" . Wszystkim zebranym dedykujemy utwór muzyczny – PIOSENKA „14 października” NARRATOR II Dobry wychowawca, który nie wtłacza a wyzwala, nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje – przeżyje wraz z dziećmi wiele natchnionych chwil. Nie takie ważne, żeby człowiek dużo wiedział, ale żeby dobrze wiedział, nie żeby umiał na pamięć, a żeby rozumiał, nie żeby go wszystko troszkę obchodziło, a żeby go coś naprawdę zajmowało, WIERSZ „A KIEDY MINIE CZAS…” A kiedy minie czas A kiedy minie czas i miną lata, I nie wiem, ile lat upłynie nawet... Gdy przyjdzie rozwiązywać trudną sprawę - Wrócą do nas słowa spośród ławek. A jeśli sami staniemy w środku klasy, I kiedy pierwszy zrobimy ręką znak, Przypomnimy sobie tamte szkolne czasy I to, że właśnie tę literę trzeba pisać tak. A kiedy staniemy u rozstajnych dróg I ciężko nam będzie w niejednej chwili, Zrozumiemy, że spłacić trzeba wielki dług, I wytrwamy - jak ci, co kiedyś nas uczyli... NARRATOR I Nauczyciel to przyjaciel, który od najmłodszych lat prowadzi nas za rękę w dorosły świat. Posłuchajmy co napisali uczniowie o swoich pedagogach: TRZY OSOBY NA PRZEMIAN 1.(...) Rozstanie było bardzo trudne. Wszyscy przytulaliśmy się do pani jak do ukochanej mamy. Z oczu pani i naszych polały się łzy (....) Pani to taka moja mama, tylko szkolna. Lubię z nią rozmawiać, bo ona zawsze mnie wysłucha, nigdy nie krzyczy, nie śmieje się ze mnie (...). 3. Moja nauczycielka to osoba kochająca dzieci i młodzież,prawdomówna, radosna, uśmiechnięta (...). NARRATOR II Nauczyciel widziany oczami dziecka jest w rozmaity sposób. Przekonamy się o tym, czytając fragmenty kolejnych prac: TRZY OSOBY NA PRZEMIAN 1. (...) Pani jest średniego wzrostu, ma kasztanowe włosy, często spięte w kitkę. Na podłużnej twarzy znajdują się jej brązowe, przenikliwe oczy. Często nosi spódnice i sukienki. Nieodłącznym rekwizytem jest torba z zeszytami i książkami.(...). 2. (...) Nasza pani jest brunetką. Jej oczy są koloru brązowego, nie nosi okularów. Na jej twarzy nie ma zmarszczek, pryszczy ani krost (...). NARRATOR I Zawód nauczyciela wymaga wielkiej odpowiedzialności i życiowej mądrości. Trudno być Wielkim Nauczycielem na co dzień. Taki nauczyciel jest pokorny, cierpliwy, uczy się od swoich uczniów i ma duże oczekiwania względem swoich wychowanków. WIERSZ „PAN OD PRZYRODY” Nie mogę przypomnieć sobie jego twarzy stawał wysoko nade mną na długich rozstawionych nogach widziałem złoty łańcuszek popielaty surdut i chudą szyję do której przyszpilony był nieżywy krawat on pierwszy pokazał nam nogę zdechłej żaby która dotykana igłą gwałtownie się kurczy on nas wprowadził przez złoty binokular w intymne życie naszego pradziadka pantofelka on przyniósł ciemne ziarno i powiedział: sporysz z jego namowy w dziesiątym roku życia zostałem ojcem gdy po napiętym oczekiwaniu z kasztana zanurzonego w wodzie ukazał się żółty kiełek i wszystko rozśpiewało się wokoło kiedy na leśnej ścieżce spotykam żuka który gramoli się na kopiec piasku podchodzę szastam nogami i mówię: - dzień dobry panie profesorze pozwoli pan że mu pomogę - przenoszę go delikatnie i długo za nim patrzę aż ginie w ciemnym pokoju profesorskim na końcu korytarza liści NARRATOR II Nauczyciel mozolnie pomaga w zdobywaniu wiedzy. Dzięki niemu nieobce są nam tajemnice tego świata. Matematyczne labirynty są do rozwiązania, a wzory chemiczne czytelne. Nauczyciele wzbogacają nasz język, dbając o prawidłową i piękną polszczyznę. Zaznajamiają nas z pięknem naszej okolicy i naszego kraju. Dzięki nim poznajemy podwaliny naszej historii i kultury. TRZY OSOBY NA PRZEMIAN 1. (…) Jego lekcje … to dopiero była przygoda, nie była to taka zwykła lekcja, ale lekcja która rozbudzała nasze wyobraźnie (…). Podziwiam go za jego rozległą wiedzę, słuchanie go sprawiało mi przyjemność. Wiem, że będzie trudno znaleźć takiego samego. 2. (…). To jej zasługa, że umiemy odróżniać dobro od zła. Potrafimy poprawnie posługiwać się językiem ojczystym. Teraz rozumiem, że gdy ma się wymagających nauczycieli można się więcej nauczyć (...). NARRATOR I Wielu naszych dorosłych koleżanek i kolegów dopiero po czasie docenia trud nauczycieli włożony przed laty w ich wychowanie. My powinniśmy już teraz doceniać wartość pracy wszystkich nauczycieli i starać się jak najwięcej skorzystać z tego, co nam przekazują.. Nauczyciele, ze swoimi słowami mądrości, budzą tego ducha w nas wszystkich i prowadzą nas po ścieżkach życia . TRZY OSOBY NA PRZEMIAN 1. (…) Nauczyła mnie też, że nie można się załamywać, że trzeba walczyć do końca, że nie każdy problem jest tak straszny jak nam się wydaje na początku. Z czasem patrzymy na wszystko inaczej, problemy bledną i stają się mało ważne (…). co dzień spotyka się tak fascynujących nauczycieli, jak swoich rodziców (…). 3. (…) To dzięki pani umiem się odnaleźć (...). 1. (…) Widać było, że jej na mnie zależy. … mi otworzyć się. Dzięki Niej zrozumiałam również bardzo ważną rzecz. Nawet jeśli wszyscy wkoło patrzą na ciebie z góry, zawsze znajdzie się osoba, która zobaczy w tobie coś wyjątkowego (…). 3. (…) Myślę, że każdy ma swojego nauczyciela takiego którego szanuje i który na zawsze pozostanie głęboko w zakamarkach jego pamięci… dla uczniów tej samej klasy mogą to być zupełnie różni nauczyciele (...). NARRATOR II Mądrzy nauczyciele potrafią przekonać swoich uczniów, że nauka nie jest narzuconym ciężarem, ani ograniczeniem swobody, lecz fascynującą przygodą i kluczem do wartości większej, niż dotąd doświadczyli. Na koniec przytoczymy fragmenty prac samych nauczycieli: TRZY OSOBY NA PRZEMIAN -NAJLEPIEJ NAUCZYCIELE 1. (...) Wszystkie doświadczenia zebrane w całość pozwalają mi na koniec każdego roku szkolnego z dumą powtarzać: nie ma piękniejszego zawodu od nauczyciela (...). (...) i nigdy nie podpiszę się pod tymi wiecznie narzekającymi dorosłymi: „dzisiaj dzieci to…”, „dzisiaj młodzież to. (...). Doświadczam i widzę, że często porażkę da się przekuć w sukces. A uśmiech dziecka to najpiękniejsza nagroda w zawodzie nauczyciela. Pozwolę sobie na skromne zestawienie niektórych moich nauczycielskich konkluzji. Otóż, sukces – to zaufanie dziecka, nagroda – jego uśmiech, porażka – smutek i łzy. 2. (...). W moim miejscu pracy – szkole – przeżywam tyle pięknych i radosnych chwil (...) Szkoła, a w niej dzieci to najcudowniejszy akumulator radości (...). 3. (...). Wybór tego zawodu to nie przypadek, to decyzja świadoma, podbudowana wyidealizowanym może pragnieniem przekazywania uczniom wartości, które sama zyskałam kiedyś jako uczennica (...). WIERSZ „O KAPITANIE MÓJ KAPITANIE” O Kapitanie! Mój Kapitanie! (z Whitmana) O Kapitanie! Mój Kapitanie! Nasza straszliwa podróż już skończona, Statek przetrwał wszystkie zniszczenia. Znaleźliśmy swoją nagrodę. Port jest blisko, słyszę brzmienie dzwonów, wszyscy się radują, A ich oczy podążają za statkiem; okrętem srogim ale odważnym. Ale serce, serce, serce! O krople krwi! Na pokładzie Kapitan leży Opadły, zimny i umarły. O Kapitanie! Mój Kapitanie! Podnieś się i słuchaj dzwonów. Podnieś się - dla ciebie sztandar rzucony - dla ciebie trąbka gra, Dla ciebie bukiety i związany wieniec - dla ciebie tłumy na brzegach. Kołysze się masa, ich twarze pełne entuzjazmu czekają na ciebie. Tutaj Kapitanie! Drogi ojcze! Ta ręka pod twoją głową- To jest jakiś sen, że na pokładzie Ty leżysz zimny i umarły. NARRATOR I Właśnie takich wspaniałych nauczycieli spotkali na swojej edukacyjnej drodze nasi nauczyciele, a na co dzień spotykają NASI uczniowie.. Często wymagających, oddanych młodzieży, zaangażowanych w to, co robią. Nauczyciele ci przyczynili się do tego, że nauka stała się dla nich nie tylko ciężką pracą, lecz także przyjemnością. Dzięki nim odkryli swoją wartość, pozbyli się strachu przed tym, czego nie rozumieli i przekonali się, że warto podejmować trudne i rozmaite wyzwania. Dziękujemy Wam drodzy pedagodzy za bezinteresowną pomoc, ludzką życzliwość. Za okazywanie dobrej woli i wielkiego serca. Dla nauczyciela dobro dziecka jest wartością nadrzędną. Głęboko wierzymy, że okazywana przez Was siła serca i przyjazna dłoń będzie wspierać uczniów w dalszej pracy. PIOSENKA „Szkoła” NARRATOR II Drodzy Nauczyciele życzymy Wam radości zasiewu, wytrwałości oczekiwania i najpiękniejszych zbiorów tam, gdzie codziennie zostawicie swoje serce, swój umysł i swoje siły. Życzymy niepokoju, który nie pozwala trwać bezczynnie, szerokiego spojrzenia, które pomaga dostrzegać prawdy ukryte, takiej radości, przy której smutek zamiera, a pragnień tak czystych, że od nich niebo błękitnieje. Życzymy jasnych dni i ładu w duszy, prostej ścieżki w gąszczu codzienności. Dziękujemy za uwagę.

inscenizacja na dzień nauczyciela klasy i iii